Hydrant.

Zapomniany, w polu, przypomina krzyżyk, a może nagrobek?
W wersji szalonej i melancholijnej.

Hydrant nie jest samotny.
Towarzyszy mu zawsze
wierny czarny Słup –
kiedyś Znak.
Toczy wojny z niebem.
Słoneczne dyskusje
deszczowe potyczki
kończą się zawsze nocnym zawieszeniem broni.

Hydrant uwielbia patrzeć
za kołysaniem pośladków
odchodzących dziewcząt.
Jest tylko zbyt nieśmiały.

Czeka na przygodę
największą na świecie.
Autor: skurczserca
Hydrant (Cienie) /wiersz/ x

Tekst pochodzi ze strony: Portal Literacki - Fabrica Librorum